bir insanı tanımaktan çok korkuyorum.
öyle düşünülen tanımalardan değil, içini bilmekten bahsediyorum. "zaman" ın en kötü anlarda bile akmasını istememin sebeplerinden biri de budur. zamanın değiştiremeyeceği bir şey bilmiyorum çünkü, keşke her insan o her saniye farklı biri olsa da onu bilmek zorunda kalmasam. kimseye bir laf ederken düşünüp tartmak zorunda kalmadan, seviye aramak peşinde koşmasam. herkese aynı mesafe, aynı laflar...
ne kadar rahat olurdu; kimseye canım demeden günaydın, kimseye hakkını helal et demeden görüşürüz diyebilmek...
aslında ben sıradan bir insanım, kimseden hiç bir farkım yok...bunlar herkesin başına gelen şeyler...amına koyayım ben böyle çarkın...ah be felek çabuk işle şu kumaşı da hemen giyip çıkayım yenilerimle, yeni bir ali olayım...herkesle tekrar tanışayım, vedalaşmalarım arkada kalsın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder